وزن هر سی دی خام 17 گرم وزن بسته 50 تایی سی دی خام 900 گرم
قیمت هر سی دی درجه یک 350 تومان است. قیمت هربسته 50 تایی 17500 تومان است.
دی وی دی
پس از موفقیتی که کمپانیهایی همچون سونی و فیلیپس در تولید سی دیها، برای ذخیره موسیقی بدست آوردند، بعد از آن در سال ۱۹۹۵ به فکر تولید رسانهای افتادند که جایگزین فرمت ویاچاس شده و بتواند یک فیلم را با کیفیت بالا و بطور پیوسته در خود ذخیره کند. از این رو با این هدف به تولید فرمت (MMCD (Multi Media Compact Diskروی آوردند. همزمان با این دو شرکت، شرکتهایی نظیر توشیبا، تایم وارنر، هیتاچی، ماتسوشیتا الکتریک، پایونیر، تامسون، جیویسی و کوداک فرمت (SD (Super densityرا معرفی نمودند. چندی بعد در سال ۱۹۹۶، با میانجیگری شرکت آیبیام این شرکتها با یکدیگر متحد شده و اولین اتحادیه تولید دیویدی استاندارد، با نام ابتدایی کنسرسیومِ دیویدی که بعدها به «دیویدی فاریوم» تغییر نام داد را تشکیل دادند. این اتحاد در حالی رخ داد که شرکتهای سونی و فیلیپس اعلام کردند که در صورتی موافق با این استاندارد خواهند بود که در فرمت MMCDاصلاحاتی صورت بگیرد. نهایتاً این اتحادیه در روز هفتم ماه اوت سال ۱۹۹۷ با حضور چند شرکت اولیه شکل گرفت. حضور در این اتحادیه به معنی محدودیتی برای اعضا تلقی نمیشد و آنها فقط میبایست پیشنهادات خود را برای ایجاد و شکل دهی استانداردی واحد به این انجمن ارائه میکردند تا در آنجا مورد بحث و بررسی واقع گردد و از طرفی استانداردهای شکل گرفته بصورت پیشنهادی برای اعضا ارسال میشد که آنها الزاماً موظف به رعایت آنها نبودند؛ اما از آنجا که این استاندارد برای هماهنگی هر چه بیشتر بین محصولات تولیدی شرکتها ایجاد شد و نقش عمدهای در جهانی شدن این محصول داشت، از این رو شرکتهای عضو منافع خود را در اجرای استانداردهای مربوطه میدیدند. بدین ترتیب اولین دی وی دی در سال ۱۹۹۶ به بازار عرضه شد. این دیسک در ابتدا با نام «دیسک ویدیوئی دیجیتالی» معرفی شد، اما بعدها به دلیل کاربردهای گسترده آن با نام «دیسک چند منظوره دیجیتالی» نیز شناخته گردید.
شکل گیری این اتحادیه در سال ۱۹۹۷ برای مدت ۱۰ سال پیش بینی شده بود، اما در سال ۲۰۰۷به مدت ۱۰ سال دیگر نیز تمدید گردید. امروزه بیش از ۱۶۰ شرکت عضو این اتحادیه هستند و عضویت در آن برای همه شرکتها ممکن است. گفتنی است استانداردهای وضع شده توسط این اتحادیه تحت عنوان «استانداردِ -» شناخته میشوند.
اما این پایان کار نبود؛ پس از تولید دی وی دیهای استاندارد توسط شرکتهای عضو اتحادیه دی وی دی فاریوم و وضع استانداردهای مربوطه (استانداردِ -)، شرکتهای دیگر به معرفی استاندارد دیگری پرداختند. این شرکتها ابتدا استاندارد جدید خود را در این اتحادیه مطرح کردند، اما مورد تأیید اعضای آن واقع نشد. بعد از بحث و بررسی و مجادلههای فراوان بین این شرکتها و اتحادیه، آنها به این نتیجه رسیدند که با استاندارد جدید آنها موافقت نخواهد شد؛ پس تصمیم گرفتند اتحادیه مستقل دیگری با نام دی وی دی+ آر دبلیو آلیانس تأسیس کنند. استانداردهایی که بعدها توسط این اتحادیه تازه تأسیس وضع شدند، تحت عنوان استانداردِ + شناخته میشوند. نتیجه این عدم توافق پیدایش انواع دی وی دیهای + و - در بازار بود که تا حدی موجب سردرگمی کاربران شد.
وزن بسته 50 تایی سی دی خام 900 گرم
قیمت هر سی دی درجه یک 350 تومان است.
قیمت هربسته 50 تایی 17500 تومان است.
دی وی دی
پس از موفقیتی که کمپانیهایی همچون سونی و فیلیپس در تولید سی دیها، برای ذخیره موسیقی بدست آوردند، بعد از آن در سال ۱۹۹۵ به فکر تولید رسانهای افتادند که جایگزین فرمت ویاچاس شده و بتواند یک فیلم را با کیفیت بالا و بطور پیوسته در خود ذخیره کند. از این رو با این هدف به تولید فرمت (MMCD (Multi Media Compact Disk روی آوردند. همزمان با این دو شرکت، شرکتهایی نظیر توشیبا، تایم وارنر، هیتاچی، ماتسوشیتا الکتریک، پایونیر، تامسون، جیویسی و کوداک فرمت (SD (Super density را معرفی نمودند. چندی بعد در سال ۱۹۹۶، با میانجیگری شرکت آیبیام این شرکتها با یکدیگر متحد شده و اولین اتحادیه تولید دیویدی استاندارد، با نام ابتدایی کنسرسیومِ دیویدی که بعدها به «دیویدی فاریوم» تغییر نام داد را تشکیل دادند. این اتحاد در حالی رخ داد که شرکتهای سونی و فیلیپس اعلام کردند که در صورتی موافق با این استاندارد خواهند بود که در فرمت MMCD اصلاحاتی صورت بگیرد. نهایتاً این اتحادیه در روز هفتم ماه اوت سال ۱۹۹۷ با حضور چند شرکت اولیه شکل گرفت. حضور در این اتحادیه به معنی محدودیتی برای اعضا تلقی نمیشد و آنها فقط میبایست پیشنهادات خود را برای ایجاد و شکل دهی استانداردی واحد به این انجمن ارائه میکردند تا در آنجا مورد بحث و بررسی واقع گردد و از طرفی استانداردهای شکل گرفته بصورت پیشنهادی برای اعضا ارسال میشد که آنها الزاماً موظف به رعایت آنها نبودند؛ اما از آنجا که این استاندارد برای هماهنگی هر چه بیشتر بین محصولات تولیدی شرکتها ایجاد شد و نقش عمدهای در جهانی شدن این محصول داشت، از این رو شرکتهای عضو منافع خود را در اجرای استانداردهای مربوطه میدیدند. بدین ترتیب اولین دی وی دی در سال ۱۹۹۶ به بازار عرضه شد. این دیسک در ابتدا با نام «دیسک ویدیوئی دیجیتالی» معرفی شد، اما بعدها به دلیل کاربردهای گسترده آن با نام «دیسک چند منظوره دیجیتالی» نیز شناخته گردید.
شکل گیری این اتحادیه در سال ۱۹۹۷ برای مدت ۱۰ سال پیش بینی شده بود، اما در سال ۲۰۰۷به مدت ۱۰ سال دیگر نیز تمدید گردید. امروزه بیش از ۱۶۰ شرکت عضو این اتحادیه هستند و عضویت در آن برای همه شرکتها ممکن است. گفتنی است استانداردهای وضع شده توسط این اتحادیه تحت عنوان «استانداردِ -» شناخته میشوند.
اما این پایان کار نبود؛ پس از تولید دی وی دیهای استاندارد توسط شرکتهای عضو اتحادیه دی وی دی فاریوم و وضع استانداردهای مربوطه (استانداردِ -)، شرکتهای دیگر به معرفی استاندارد دیگری پرداختند. این شرکتها ابتدا استاندارد جدید خود را در این اتحادیه مطرح کردند، اما مورد تأیید اعضای آن واقع نشد. بعد از بحث و بررسی و مجادلههای فراوان بین این شرکتها و اتحادیه، آنها به این نتیجه رسیدند که با استاندارد جدید آنها موافقت نخواهد شد؛ پس تصمیم گرفتند اتحادیه مستقل دیگری با نام دی وی دی+ آر دبلیو آلیانس تأسیس کنند. استانداردهایی که بعدها توسط این اتحادیه تازه تأسیس وضع شدند، تحت عنوان استانداردِ + شناخته میشوند. نتیجه این عدم توافق پیدایش انواع دی وی دیهای + و - در بازار بود که تا حدی موجب سردرگمی کاربران شد.